Σελίδες

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Το «Πλάνο Β», η λογική και οι παραλογισμοί


Όσο κι μπορεί να νιώθει κάποιος ότι θα δικαιωθεί  μετά από χρόνια σε εκτιμήσεις για τα τρέχοντα γεγονότα, καθώς ο χρόνος θα κυλάει με την απαιτούμενη ψυχραιμία και θα δώσει άλλη μορφή και οπτική στα γεγονότα, θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε το κεντρικό θέμα της δημοσιότητας που θέλει τον πρώην Υπουργό Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκη, να έχει ετοιμάσει ένα «πλάνο Β» για την χώρα, με μια οπτική όσο το δυνατόν ψύχραιμη και λογική.

Είναι βέβαια αυτονόητο ότι η ελληνική κυβέρνηση, ιδιαίτερα από τη στιγμή που επιδίωκε «ανατροπές» και όσο αυξάνονταν  οι φωνές κάποιων εταίρων για έξοδο μας από την ευρωζώνη,  όφειλε να ετοιμάσει ένα σχέδιο για να αντιμετωπίσει αυτό το ενδεχόμενο.

Το αντίθετο, αν δηλαδή επιδίωκε την αντιπαράθεση ως μέσω επίτευξης των στόχων, χωρίς όμως εναλλακτικό σχέδιο, θα ήταν εθνικά ανεύθυνο και επικίνδυνο.

Με βάση τα παραπάνω, οι «αποκαλύψεις για πλάνο Β» δεν είναι από μόνο του στοιχείο αρνητικό, για το οποίο πρέπει να κατηγορηθεί κανείς. Όπως οι υπόλοιπες χώρες ετοιμάζονταν για το τι θα γινόταν αν έφευγε η Ελλάδα από την ευρωζώνη, σωστά και η Ελλάδα ετοίμαζε  αντίστοιχο σχέδιο.

Από το σημείο αυτό όμως, ως τα σενάρια για χακαρίσματα των φορολογικών κωδικών των πολιτών, υπάρχει μια τεράστια διαφορά, με το παράλογο να κυριαρχεί και τα πολύ σοβαρά ερωτήματα να βρίσκονται επί τάπητος.

Το σχέδιο «πλάνο Β» ήταν σχέδιο της κυβέρνησης συνολικά ή σχέδιο ενός ή ομάδας Υπουργών;

Το σχέδιο Β του Έλληνα Υπουργού και της κυβέρνησης ήταν στόχος που ήθελαν να οδηγηθούμε ως χώρα  ή ήταν, πράγματι, εναλλακτικό σενάριο σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων. Το ερώτημα αποκτάει μεγαλύτερη σημασία να συνυπολογίσει κανείς τις καθυστερήσεις και τα παιχνίδια τακτικισμού που ακολούθησε η κυβέρνηση στο εξάμηνο αυτό.

Και το βασικότερο ερώτημα. Πόσο σοβαρό μπορεί να είναι ένα σχέδιο, ένα πλάνο Β σε ένα κρίσιμο θέμα που αφορά την επιβίωση και το μέλλον της χώρας, αν στηρίζεται σε έναν «κολλητό από τα παλιά» και στο χακάρισμα των ΑΦΜ - αν ξεπεράσουμε τον ποινικό χαρακτήρα του θέματος ;

Αν μάλιστα, θεωρήσουμε ως αληθή τα ξένα δημοσιεύματα που ήθελαν τη σύλληψη του Προέδρου της Τράπεζας της Ελλάδας,  μπορούμε να τα συνδέσουμε -αφού είναι νωπά στη στη μνήμη μας- με την εμμονή της Κωνσταντοπούλου να τον καλεί και να τον απειλεί εν μέσω των διαπραγματεύσεων για να παραστεί στη Βουλή και να συζητά θέματα, που μπορεί να ήταν σοβαρά αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαν να συγκριθούν με την κρισιμότητα των περιστάσεων.

Το σίγουρο είναι ότι η επικοινωνιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει έδαφος στην πλειοψηφία των πολιτών, που του δικαιολογεί σχεδόν τα πάντα. Όμως, έχει σημασία ο Πρωθυπουργός να απαντήσει στα ερωτήματα που τίθενται αυτές τις μέρες.

Γιατί μπορεί σε μια εποχή παραλογισμού να ξεκίνησε μια εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών για το τι σημαίνει επιστροφή στη δραχμή (Μάρδας),  αλλά το θέμα αυτό, σίγουρα δεν το έθεσε η κοινωνία (η πλειοψηφία της) . Το θέμα της επιστροφής στη δραχμή το έθεσαν στελέχη και Υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο μιας δήθεν εθνικής υπερηφάνειας. 

Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

Τα δάκρυα (και οι απειλές) του Καμμένου από το βήμα της Βουλής


Ήταν 4 περίπου, τα ξημερώματα της περασμένης Πέμπτης, όταν πήρε το λόγο στη Βουλή ο Υπουργός Άμυνας και αρχηγός κόμματος των ΑΝΕΛ,  που συγκυβερνά σήμερα τη χώρα, σε μια περίοδο από τις πιο δύσκολες  στη σύγχρονη ιστορία της.
Η ρητορική του, όπως συνήθως, ξεπέρασε κατά πολύ αυτή του Μιχαλολιάκου και του Κασιδιάρη, που πλέον μπροστά του δείχνουν «αρνάκια». Απείλησε να «τσακίσει» τους αντιπάλους του, προφανώς για να δικαιολογήσει ότι έγινε ξαφνικά «μνημονιακός», σε αυτούς που σήμερα κατηγορούν και αυτόν για το «στα τέσσερα», όπως με ευκολία φώναζε πριν λίγο καιρό για εκείνους.
Και με την εικόνα του συντετριμμένου, ο οποίος μόλις και συγκρατούσε τα δάκρυα του, κατέθεσε κραυγάζοντας δυο προτάσεις, για τις οποίες ζήτησε να τεθούν σε άμεση ψηφοφορία. Η μια αφορούσε την μείωση των μισθών των βουλευτών (η οποία, αν δεν είναι πυροτέχνημα, ώσπου να περάσει νομοθετικά, ας κάνει την αρχή ο ίδιος μαζί με τους βουλευτές του κόμματός του και να επιστρέψει το 30% στο ταμείο του κράτους).

Η δεύτερη και πιο σημαντική, η πρόταση να ψηφιστεί άμεσα-εκείνη την ώρα- η αλλαγή του νόμου για την ευθύνη Υπουργών!
Βέβαια, ο προεδρεύων ψύχραιμα φρόντισε αμέσως να του εξηγήσει  ότι αυτό απαιτεί ειδική διαδικασία, που υπερβαίνει τις αρμοδιότητες τις παρούσας Βουλής.
Αυτό, όμως, δεν εμπόδισε κάποιους να θεωρούν ότι ο Καμμένος έκανε σημαντικές προτάσεις και τις διακινούσαν στα κοινωνικά δίκτυα.
Για να μην υπάρχουν λοιπόν, παρανοήσεις, ακόμα και ο τελευταίος φοιτητής της νομικής -για να μην πιάσουμε τους βουλευτές και τους αρχηγούς κομμάτων, οι οποίοι θεωρητικά το γνωρίζουν-   καταλαβαίνει ότι οι προτάσεις του Καμμένου και ιδιαίτερα η περί αλλαγής του νόμου περί ευθύνης υπουργών ήταν μια κίνηση εντυπωσιασμού, επικίνδυνου λαϊκισμού, όπως και μια σειρά άλλων προτάσεων του-λιγότερο "θεσμικών" στο παρελθόν (η παρότρυνση να τσακιστεί Δήμαρχος, να ανατιναχτεί τηλεοπτικό κανάλι κλπ).
Και αυτό γιατί το Σύνταγμα στο άρθρο 86 ορίζει ότι "μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης ή Υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όπως νόμος ορίζει. Απαγορεύεται η θέσπιση ιδιώνυμων υπουργικών αδικημάτων....". Επομένως, για την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών χρειάζεται με συνταγματική αναθεώρηση, που θα προέλθει από Βουλή Αναθεωρητική. Βέβαια, είναι ευνόητο ότι η συνταγματική αναθεώρηση δεν ενεργοποιείται με μια πρόταση που κατατίθεται στις 4 τα ξημερώματα.
Η αναθεώρηση του συντάγματος γίνεται βάση το άρθρο 110 του Συντάγματος και το άρθρο 119 του κανονισμού της Βουλής.
Προβλέπεται, μεταξύ άλλων, η κατάθεση πρότασης από 50 τουλάχιστον Βουλευτές και η συγκρότηση ειδικής επιτροπής από τη Βουλή. Στη συνέχεια  με απόφασή της πλειοψηφία του Κοινοβουλίου, που λαμβάνεται μετά πρόταση του Προέδρου της και με τη συνήθη πλειοψηφία του άρθρου 67 του Συντάγματος, ορίζει προθεσμία για την υπoβoλή της έκθεσης της Eπιτρoπής Aναθεώρησης και στη συνέχεια τίθονται οι προς αναθεώρηση διατάξεις – άρθρα με πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των μελών της Βουλής σε δύο ψηφοφορίες που απέχουν μεταξύ τους έναν τουλάχιστον μήνα.
Μετά την απόφαση για αναθεώρηση από τη Βουλή, θα πρέπει η επόμενη, η ονομαζόμενη Αναθεωρητική, κατά την πρώτη σύνοδό της, να αποφασίσει με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των μελών της σχετικά με τις αναθεωρητέες διατάξεις.

Έτσι, λοιπόν, μιας τέτοιας σοβαρότητας πρόταση δεν μπορεί να δρομολογηθεί, επειδή ήθελε να εντυπωσιάσει ο Καμμένος, αλλά συγκροτημένα και σε δυο διαφορετικές κοινοβουλευτικές περιόδους - από δύο διαφορετικά συγκροτημένα Σώματα, αφού η αναθεώρηση προϋποθέτει ότι  η νέα Βουλή, όπως θα έχει προκύψει μετά από εκλογές θα επικυρώσει τις αλλαγές.
Να υποψιαστούμε ότι ο Καμμένος δεν γνώριζε πώς γίνεται η αναθεώρηση; Σύμφωνα με το βιογραφικό είναι επί 22 συνεχόμενα χρόνια βουλευτής και διετέλεσε Υφυπουργός (2007),  πράγμα που απομακρύνει κάθε πιθανότητα άγνοιας.
Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, ας μη περνά η φτηνή παραπληροφόρηση, ο λαϊκισμός και ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης.

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

H Βαλαβάνη, ο Παπακωνσταντίνου … και η Μαργαρίτα

Μεροληπτική ευαισθησία ; 

Έπεσε θύμα ανθρωποφαγίας η Βαλαβάνη; Τις έγιναν επιθέσεις αγνοώντας το τεκμήριο της αθωότητας;

Τι έγινε όμως και μπήκε στο στόχαστρο η Υπουργός ; Η μητέρα της έκανε ανάληψη 200.000 (ή 100.000 κατ άλλους) ευρώ, λίγα 24ωρα πριν επιβληθούν οι περιορισμοί κεφαλαίων στις τράπεζες. Δεν είναι πέρα από τη λογική να υποθέσει κάποιος ότι είχε εσωτερική πληροφόρηση και έτρεξε να προλάβει να βγάλει τα χρήματά της. Αλλά θα μπορούσε να ισχύει και το ότι η μητέρα της λειτούργησε αυθόρμητα και χωρίς καθοδήγηση από την κόρη της, όπως δηλαδή χιλιάδες άλλοι καταθέτες την περίοδο εκείνη. Ένα ενδεχόμενο σχετικά απίθανο, αν σκεφτεί κανείς τη θέση που κατείχε  η κόρη της, όμως δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Αλλά ας σκεφτούμε, λίγα χρόνια πριν, τον πρώην Υπουργό τον Γιώργο
Παπακωνσταντίνου. Από τη λίστα Λαγκάρντ (μια από τις λίστες) αφαιρέθηκαν τρία συγγενικά του πρόσωπα. Δεν  μπορεί να θεωρηθεί κι αυτό εκτός λογικής δηλ. ότι ο Υπουργός μπορεί να μην ήθελε να εμπλακούν ονόματα συγγενικά του με τη δημοσιότητα που θα προκαλούσε το σκάνδαλο  (παρά το γεγονός  ότι δεν ήταν τα χρήματα προϊόν φοροδιαφυγής). Δεν  μπορεί να αποκλειστεί, όμως, και το επιχείρημά του, ότι με τον τρόπο αυτό θα έδινε μεγαλύτερο στόχο από το αν γινόταν απλή αναφορά στα 3 συγγενικά του πρόσωπα ότι έβγαλαν χρήματα που δεν αποτελούσαν προϊόν φοροδιαφυγής.

Και τέλος. να θυμηθούμε την περίπτωση της Μαργαρίτας Παπανδρέου που λοιδορήθηκε, στοχοποιήθηκε και όπως αποδείχτηκε και στα δικαστήρια, δεν είχε καμία σχέση με τη λίστα Λαγκάρντ.

Από τις τρεις παραπάνω περιπτώσεις γίνεται σαφές ότι  η «ανθρωποφαγία» δεν μπορεί να χρησιμοποιείται "αλά καρτ".

Αυτοί που σήμερα μιλούν για ανθρωποφαγία της Βαλαβάνη, θα ήταν πιστευτοί αν μιλούσαν για ανθρωποφαγία και στις περιπτώσεις που προαναφέραμε, του Παπακωνσταντίνου και της Μαργαρίτας Παπανδρέου. Ακόμα και όσοι υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί υπάρχει  «οικογενειακή συνευθύνη» στο θέμα της Βαλαβάνη, θα  έπρεπε να μιλούν με τον ίδιο τρόπο και σε ανάλογες υποθέσεις στο παρελθόν.

Ιδιαίτερα, θα ήταν καλό η «ευαισθησία τους» να εκδηλωθεί σε αποδεδειγμένες εκστρατείες συκοφάντησης, όπως ήταν για παράδειγμα αυτή της μητέρας του πρώην Πρωθυπουργού.

Διαφορετικά, είναι προφανές ότι πρόκειται για μεροληπτική ευαισθησία που δεν στηρίζεται σε αξίες, αρχές, αλλά σε προκαταλήψεις.  Άρα, δεν είναι ευαισθησία. 

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Herr Schäuble es reicht jetzt !!!


Ναι, κύριε Σόιμπλε μπορεί οι δικοί μας να έπαιζαν 6 μήνες με σχήμα φουλ επίθεσης με στόχο την ισοπαλία και μάλιστα στο γήπεδό σου, μπορεί να πόνταραν ότι  θα πάμε στα πέναλτι χωρίς να έχουν σκεφτεί ότι χρειάζεται τερματοφύλακας, μπορεί να είχαν στην ομάδα μια ψυχοπαθή, έναν νάρκισσο και έναν φασίστα στην πρώτη γραμμή, αλλά όλα αυτά, κύριε Σόιμπλε, δεν σου δίνουν απολύτως κανένα δικαίωμα να αποφασίσεις εσύ για την τύχη ενός λαού.

Δεν σου δίνει κανένας το δικαίωμα να ανταλλάσσεις το Πουέρτο Ρίκο με την Ελλάδα, έστω για χάρη αστεϊσμού. Ιδιαίτερα εσύ. Αν το έκανε κάποιος άλλος ίσως το ανεχόμασταν. Όχι εσύ. Δεν μπορεί να κάνεις πειράματα και επειδή θέλεις να επιβάλεις την οικονομική πολιτική της λιτότητας σε όλη την Ευρώπη, να αποφασίζεις σε σχέδια επί χάρτου την τύχη 11.000.000 πολιτών.

Ναι, να γίνουν μεταρρυθμίσεις, ναι να ελεγχθούν ότι είναι αποτελεσματικές οι μεταρρυθμίσεις, αλλά μέχρι εκεί.  

Βομβαρδίζεται εδώ και χρόνια - και όχι μόνο τους τελευταίους έξι μήνες, όπως ισχυρίζονται κάποιοι συμπατριώτες μας, επειδή πίστεψαν ότι ξεκίνησε στις 25 Γενάρη η επανάσταση -, μια εκστρατεία λάσπης εναντίον του ελληνικού λαού. Με μισές αλήθειες. Με μισές αλήθειες που δημιουργούν μια ψεύτικη εικόνα, την εικόνα που σας δικαιολογεί να εφαρμόσετε την πολιτική του σερίφη της Ευρώπης.

Γιατί, κύριε Σόιμπλε, μπορεί να είναι σωστό ότι έχουν γίνει λάθη, να υπήρξαν καθυστερήσεις, να διεκδικείτε τα χρήματα που δανείσατε (με επιτόκιο) πίσω, να υπάρχουν καθυστερήσεις σοβαρές στις μεταρρυθμίσεις και να υπάρχει διαφθορά στην Ελλάδα.

Αλλά, κύριε Σόιμπλε, έχουμε την τύχη (πλέον;) να ζούμε στην Γερμανία. Και γνωρίζουμε ότι δεν είναι δα η δημόσια ζωή στη χώρα σου ότι καλύτερο. Μπορεί να μην έχετε 45λεπτά δελτία ειδήσεων για να βγαίνουν όλα στη φόρα, αλλά μιλάτε εσείς για πελατειακές σχέσεις στην Ελλάδα;

Τι έγινε πριν 2 χρόνια με τους Υπουργούς και τους βουλευτές του αδερφού σας κόμματος στη Βαυαρία;

Μιλάτε για τα ελληνικά κόμματα (άσχετα αν οι δικοί μας ενισχύουν την προπαγάνδα σας), αλλά δεν είχατε εσείς μεγάλα σκάνδαλα με τις δωρεές και μάλιστα, στο δικό σας κόμμα;

Μιλάτε για το ελληνικό δημόσιο λες και δεν γνωρίζουμε ότι και οι Γερμανοί δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι και μέσα στην τρελή χαρά εργασίας. Η κοινωνία σας τα λέει αυτά, όχι εμείς.

Λέγατε να ανοίξουν τα ανοιχτά επαγγέλματα στην Ελλάδα, όπως των ταξί (μαζί σας σ αυτό) ενώ σε εσάς, μόνο σε 3 κρατίδια είναι ανοιχτό το επάγγελμα των ταξί.

Ναι, να μειωθούν οι μεγάλες συντάξεις, δεν συζητάμε εκείνες τις παράλογες των παιδιών των στρατιωτικών και τις πρόωρες, αλλά εσείς κύριε Σόιμπλε έχετε την Riesterrente, έχετε το Hartz 4, έχετε arbeitslosengeld έχετε Wohnungsgeld έχετε...έχετε...έχετε...

Όχι, κύριε Σόιπλε, αν στις προθέσεις σας είναι να ικανοποιήσετε τα πρωτοσέλιδα της BILD, δεν μπορείτε να είστε σε ένα ευρωπαϊκό οργανισμό αλληλεγγύης και ισότιμης συμμετοχής.

Δεν είναι σωστό το κούρεμα του χρέους. Σωστά λέτε. Θέλουμε να περπατάμε υπερήφανα στο δρόμο και να μην νιώθουμε την ανάγκη να μας λέει ο κάθε αναγνώστης της BILD ότι του χρωστάμε. Από αυτό, όμως, μέχρι το να χρησιμοποιείς μια ολόκληρη χώρα για σχεδιασμούς με στόχο την κυριαρχία της οικονομικής πολιτικής σου στις άλλες χώρες, έχει τεράστια απόσταση.

Γι αυτό καλό είναι να συγκρατηθείς, κύριε Σόιμπλε.

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015

Με καθυστέρηση 5 χρόνων. Αρκεί να μην είναι αργά.

Είναι ίσως κουραστικό μέσα στο κλίμα των ημερών. Και, ίσως, προσπερνάει τα αυτιά της συντριπτικής πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών είτε ζουν στη χώρα, είτε εκτός από αυτήν.

Βέβαια με το "αν" δεν κάνουμε βήματα μπροστά και επίσης, παρά το κίνδυνο κάποιοι να εκλάβουν ότι το άρθρο ξεκινά από κομματική οπτική γωνία οφείλουμε να εκφράσουμε την άποψή μας σ αυτήν την κρίσιμη περίοδο που διανύουμε. 

Όταν ξέσπασε η δημοσιονομική κρίση μεγάλο μέρος του λαού επέτρεψε να παραμυθιαστεί ότι η κρίση είναι κάτι «προσωρινό» και σε ότι μετά από ένα διάστημα θα συνεχίζαμε όπως πρώτα.
Στη συνέχεια, βολευτήκαμε όλοι από τα λάθη που ήταν αποτέλεσμα της δανειακής σύμβασης αλλά και τα λάθη συμπεριφοράς των εκπροσώπων των δανειστών.  Έτσι, ξαφνικά την ευθύνη για την κατάσταση την αναθέσαμε στην δανειακή συμφωνία και τους κακούς δανειστές.

Τι θα γινόταν όμως αν το 2010 όλα τα κόμματα είχαν κατανοήσει την κρισιμότητα της κατάστασης και είχαν φτάσει σε ένα μίνιμουμ συμφωνίας, αν δεν διεξάγομε  4 εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε 5 χρόνια, χάνοντας πάρα πολύ χρόνο, αν είχαμε συμφωνήσει να διορθώσουμε τα αρνητικά της δημόσιας ζωής στα οποία συμφωνούν σχεδόν όλοι, δεν θα ήμασταν εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.

Γιατί, τόσο ο Σαμαράς όσο και Τσίπρας όφειλαν να γνωρίζουν από τότε ότι δεν υπήρχε σχέδιο Β. Αν δεν το γνώριζαν, τότε δεν ήταν ικανοί να κυβερνήσουν τη χώρα, αν το γνώριζαν και έλεγαν ψέματα περί των «ισοδύναμων» και το «σχίσιμο μνημονίων», τότε πάλι δεν έπρεπε να κυβερνήσουν.
Σήμερα, την ύστατη ώρα, με αλλαγμένο κατά πολύ το πολιτικό τοπίο, οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να συμφωνήσουν γιατί φτάσαμε στο αδιέξοδο.

Με όλο το σεβασμό στην αντίθετη άποψη και χωρίς να διεκδικεί κανείς το απόλυτο της γνώσης, υπάρχει μεγάλος φόβος ότι δεν έχουμε κατανοήσει αρκετά την διάσταση του τι σημαίνει επιστροφή στη δραχμή, κυρίως μέσα στην Ελλάδα, αλλά και ο Ελληνισμός εκτός των συνόρων της χώρας.